Oznaczenia semaforów

Łatwo się domyślić, że opis w postaci dużej litery alfabetu, dostrzegalny na słupie semafora, umożliwia odróżnianie semaforów i zmniejsza możliwość pomyłki przy podawaniu sygnału, co na kolei jest szczególnie niebezpieczne. W momencie, gdy każdy sygnalizator posiada oznaczenie inne od wszystkich, do jego opisania wystarczy jeden parametr, w tym przypadku litera. Brak oznaczeń mógłby sprawić, że w celu przywołania konkretnego semafora należałoby podać szereg informacji, takich jak typ, kierunek i numer toru, do którego się odnosi. Aby uświadomić sobie jak ułatwiają pracę oznaczenia literowe, wystarczy porównać pojęcia Semafor E oraz Semafor wyjazdowy w kierunku Zduńskiej Woli zlokalizowany przy torze 4 - oba odnoszą się do tego samego sygnalizatora, ustawionego przy torze najbliższym budynkowi dworca na sieradzkiej stacji.

Tabliczka na semaforze kształtowym E

Instrukcja Ie-4 (WTB-E10) podaje szczegółowe zasady oznaczania semaforów na szlakach i stacjach. Zgodnie z jej zapisami, semafory na posterunkach ruchu należy oznaczać dużymi literami alfabetu łacińskiego, od strony lewej do prawej, patrząc w kierunku sygnalizowanej jazdy. Można więc z pewnością stwierdzić, że pierwszy semafor wjazdowy, od strony początku linii (w przypadku Sieradza - od strony Zduńskiej Woli) otrzymuje oznaczenie A. Tak faktycznie było kiedy semafor wjazdowy był pojedynczym urządzeniem kształtowym, po prawej stronie dwutorowej linii. Podczas modernizacji urządzeń SRK zostały zbudowane semafory świetlne po obu stronach toru, z uwagi na brak wolnych liter otrzymały one oznaczenia A1 (po prawej stronie torów) i A2 (po lewej stronie).

Podobnie powinno być także od drugiej strony, ostatni semafor winien otrzymać najwyższe oznaczenie, czyli literę najdalszą w alfabecie. Zasada ta nie została zachowana na stacji w Sieradzu, ponieważ semafor wjazdowy od strony Kalisza oznaczono literą K, podczas gdy na stacji znalazły się jeszcze L i N. Wynika to z faktu, że podczas rozbudowy urządzeń SRK na stacji zabrakło wolnych oznaczeń, więc nowym semaforom nadawano litery niezgodnie z zaleceniami. Wspomniana instrukcja Ie-4, aby zapobiegać takim sytuacjom, nakazuje między grupami semaforów pozostawiać zapas oznaczeń literowych na ewentualną rozbudowę. 

Semafory wyjazdowe w kierunku Zduńskiej Woli otrzymały oznaczenia (patrząc od lewej strony) L, B, C, D i E. Można więc przypuszczać, że najpóźniej wybudowanym semaforem jest L, dla którego nie starczyło oznaczeń zgodnych z zapisami instrukcji. Pozostałe jednak wzorowo spełniają kryteria opisywania semaforów kolejnymi literami alfabetu od strony lewej do prawej. Semafory wyjazdowe w stronę Kalisza posiadają oznaczenia F, G, J, N, czyli całkiem rozbieżne z założeniami instrukcji Ie-4. Taki stan rzeczy prawdopodobnie wynika również z pozostawienia niewystarczającego zapasu oznaczeń na początku istnienia stacji.

W prawym górnym rogu tabliczek na semaforach kształtowych znajdowały się drobne cyfry: 1, 2 albo 1 i 2 naraz. Ich zadaniem jest przekazanie dodatkowej informacji o tym, jakie sygnały może podawać semafor, a dokładniej - jaką prędkość dopuszczają sygnały podawane na tym semaforze, zgodnie z ustaleniem poniżej:
  • 1 - semafor wskazuje sygnały, które zezwalają na jazdę z maksymalną prędkością.
  • 2 - wskazania semafora pozwalają na jazdę z prędkością zmniejszoną do 40 km/h.

Semafory kształtowe wyjazdowe w kierunku Zduńskiej Woli


Semafory kształtowe wyjazdowe w kierunku Zduńskiej Woli

Tabliczka na zdemontowanym semaforze wjazdowym


W przypadku semaforów świetlnych oznaczenia umieszczane zwykle są na małych białych tabliczkach z literą, umieszczonych poniżej głowicy. Oznaczenie może być uzupełnione cyfrą 1 lub 2 w wykładniku (spotyka się także cyfry 3 i 4, oznaczające pośrednie wartości prędkości), choć ich stosowanie nie jest konieczne. Dodatkowo jeśli semafor może być stosowany do podawania sygnałów manewrowych na tabliczce umieszcza się literę "m". 

Oznaczenie semafora świetlnego D


Źródła: